زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

بیتوته (فرهنگ‌فقه‌مطابق‌مذهب‌اهل‌بیت‌)






بیتوته به معنای شب ماندن در جایى است و در باب هاى حج، نکاح و طلاق از آن سخن رفته است.


۱ - بیتوته در حج



بیتوته به مِنی، در شب عرفه (نهم ذیحجه) تا طلوع فجر براى حاجی مستحب و شب‌هاى یازدهم و دوازدهم- و براى برخى- سیزدهم ذیحجّه (ایام تشریق) واجب است.

۲ - بیتوته مرد بعد از نکاح



از حقوق واجب زن بر شوهر بنا بر مشهور، بیتوته‌ مرد نزد او، در یک شب از چهار شب است. در صورت تعدّد زن ها، چهار شب میان آنان تقسیم مى‌شود.
به عنوان مثال اگر مردى دو زن داشته باشد باید دو شب از چهار شب را نزد آن دو (هر شب نزد یکى) بیتوته نماید.

۳ - بیتوته زن در عدّه وفات



زنى که در عده وفات است کراهت دارد در غیر محلّ سکونتش بیتوته نماید. برخى آن را جز در موارد ضرورت، جایز ندانسته‌اند.

۴ - پانویس


 
۱. جواهر الکلام، ج۱۹، ص۲.    
۲. جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳.    
۳. جواهر الکلام، ج۳۱، ص۱۵۰-۱۵۶.    
۴. جواهر الکلام، ج۳۲، ص۲۷۸-۲۷۹.    
۵. الحدائق الناضرة، ج۲۵، ص۴۷۱.    


۵ - منبع


فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج‌۲، ص۱۵۹.    


رده‌های این صفحه : حج | طلاق | فقه | نکاح




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.